Yavuz Sultan Selim, dedesi Fatih gibi sinirli bir padişah olmasına rağmen onun kadar kinci birisi değildi. Dahası kin tutarak vakit kaybetmez ve bunun için kendini yıpratmazdı. Devlet işlerinde ihmali olan vezirleri ki bunlar arasında eniştesi Hersekzade Ahmed Paşa da vardı dövmekten çekinmezdi. Dövmekten çekinmediği gibi öldürmekten de çekinmezdi.Bunun için huzura girecek olan vezirler vasiyetnamelerini koynunda saklar; birbirleri ile helalleşir ve divan sonrası “hele şükür bugünde canı bedende saklı tuttuk” derlerdi.
Yavuz öfkelendiği zaman veziri nasıl döveceğini kimse kestiremiyordu. Bazen Hersekzade Ahmed Paşa’yı yaptığı gibi yakasından tutup sersemletene kadar kafasına yumruk vurar; kimisine Piri Paşa’da olduğu gibi kafasına sadağından çıkardığı okla vurar kimisinde ise Yunus Paşa’da olduğu gibi at başı giderken Yunus Paşa’nın “Mısır’ı fethettik ama siz gidip çerkesi vali yaptınız” demesi üzerine atının eğerini tutup belindeki hançeri Yunus’un göğsüne saplayıp attan düşürüp sonrasında hiçbişey olmamış gibi yanına Kemalpaşazade’yi çağırıp yoluna devam ederdi.
