Perran Kutman anlatıyor:
Amerika'da böbrek sancım tuttu.
Taş düşürüyordum. Ambulans geldi.
Avazım çıktığı kadar bağırıyorum.
İlk defa böyle bir ağrıyla karşılaşıyorum
Bir yandan da 'anneciğim,anneciğim' diye bağırıyorum.
Bunu Türkçe söylediğim için ağrıyan yerimi söylediğimi sandılar.
Birbirlerine bakıp 'acaba orası neresi?' diye soruyorlar.
Ben, 'annemi çağırıyorum' dedim.
'Kaç yaşında kadın, bunun bir de annesi mi var, onu niye çağırıyor ki?'
dediler muhtemelen..
Onlarda öyle bir şey yok ki;
'mamy..mamy..' diye ağlayan
Amerikalı mı var? ..
Evet biz böyle durumlarda 'anne' deriz.
Evet, belki de “ANNE”
bizim en “AĞRIYAN YERİMİZ”
